المعنى:
جذ.: (ورث)
| (ف: ثلا. متعد، م. بحرف). وَرِثْتُ، أَرِثُ، رِثْ، (مص. وِرْثٌ، إِرْثٌ، وِرَاثَةٌ). 1. "وَرِثَ أَمْلَاكَ أَبِيهِ": أَيْ حَصَلَ عَلَيْهَا بَعْدَ وَفَاتِهِ. وَرِثَ عَنْهُ كُلَّ أَمْلَاكِهِ وَأَمْوَالِهِ" • "وَرَثَ مِنْهُ مَالَهُ". 2. "شَعْبٌ يَرِثُ عَظَمَةَ أَجْدَادِهِ وَمَجْدَهُمْ": أَيْ تَصِيرُ عَظَمَتُهُمْ وَمَجْدُهُمْ إِلَيْهِ. 3. "وَرِثَ مِنْهُ عِلْمًا": اِسْتَفَادَ.
المعجم:
معجم الغني