جذ.: (لهـف)
| (ف: ربا. لازمتع). لَهَّفْتُ، أُلَهِّفُ، لَهِّفْ، (مص. تَلْهِيفٌ). 1. "لَهَّفَ الأَسِيرُ": اِسْتَغَاثَ. 2. "لَهَّفَ نَفْسَهُ": قَالَ: "وَالَهْفَتَاهُ!".