جذ.: (لهـف)
| (فا. من لَهِفَ). 1. "رَجُلٌ لَاهِفٌ بَيْنَ أَهْلِهِ": مَظْلُومٌ، حَزِينٌ، مُتَحَسِّرٌ. 2. "لَهُ قَلْبٌ لَاهِفٌ": نَافِذُ الإِحْسَاسِ.