جذ.: (فلق)
| 1. "فِلْقَةُ الشَّيْءِ": قِطْعَةٌ مِنْهُ. 2. "فِلْقَةُ الْجَفْنَةِ": أَحَدُ نِصْفَيْهَا إِذَا انْفَلَقَتْ. 3. "حَلَّتْ بِهِ الفِلْقَةُ": الْمُصِيبَةُ، الدَّاهِيَةُ.