فَاخَرَ

المعنى: 

جذ.: (فخر)
| (ف: ربا. متعد). فَاخَرْتُ، أُفَاخِرُ، فَاخِرْ، (مص. مُفَاخَرَةٌ، فَخَارٌ). "فَاخَرَهُ بِنَفْسِهِ": بَاهَاهُ، ازْدَهَاهُ.

المعجم: 

معجم الغني