دَواعٍ، الدَّواعِي

المعنى: 

جذ.: (دعو)
| 1. "أَلَمَّتْ بِهِ دَواعِي الدَّهْرِ": حَوادِثُهُ، صُروفُهُ. 2. "أَفْرَغَ دَواعِيَ صَدْرِهِ": هُمومَهُ وَأَحْزانَهُ.

المعجم: 

معجم الغني