جذ.: (دأب)
| (مص. دَأبَ). 1. "هَذَا مِنْ دَأْبِهِ": مِنْ عَادَتِهِ. 2. "اُتْرُكْهُ وَدَأْبَهُ": وَشَأْنَهُ. "مَازَالَ هَذَا دَأْبَهُ".